Γααααααααάμησέ τα.

WARNING: The following post MAY contain spoilers.


Η τελευταία σκηνή από το Inception, όπου ο πρωταγωνιστής ξυπνάει και κατεβαίνει από το αεροπλάνο.

Το αντίστοιχο κομμάτι ("Time") από το soundtrack (Hans Zimmer).

To "503" από το soundtrack του Angels and Demons (Hans Zimmer).

Η σκηνή από το Adjustment Bureau που του λέει να την αφήσει αν την αγαπάει, γιατί αλλιώς θα της γαμήσει τo όνειρo.

Δύο στιγμές από το πρώτο επισόδιο Thundercats του '80 (Exodus), που ο   Lion-O σηκώνει το σπαθί ενώ οι mutants πάνε να του την πέσουν και εκεί που ο Jaga αποχαιρετά τον μικρό Lion-O.

Η σκηνή στο τέλος του Lion King που ο Simba ανεβαίνει αργά τον βράχο και βρυγχάται.

Το κομμάτι "This Land" από το soundtrack του Lion King (μαντέψτε ποιός... Hans Zimmer).

Doctor Who:

-Τα τελευταία  23 λεπτά από το "End of Time", Part II.

-Η σκηνή από το "Eleventh Hour" (5th season, 1st episode), που ο Matt Smith στη μέση του επισοδίου πετάει το μήλο στην Amy και της λέει "Catch!".

Το trailer του Mass Effect 2 και το κομμάτι των Two Steps from Hell που παίζει από πίσω.

H σκηνή στο Lord of the Rings: The Return of the King, που ορμάνε οι Ροχίριμ στα ορκς.

Η σκηνή στους 300 που ο Λεωνίδας χαιρετά την γυναίκα του και ο αφηγητής αναφέρει πως δεν θα χυθεί ούτε δάκρυ, γιατί είναι Σπαρτιάτες.

To κομμάτι "Day Twenty: Confrontation" από το Human Equation από Ayreon.

To κομμάτι "Poor Jack" (Danny Elfman) από το Nightmare Before Christmas του Tim Burton.

To κομμάτι "Gesthemane" από το Jesus Christ Superstar και η αντίστοιχη σκηνή στην ταινία.




Ε, σε αυτά, απλά κάτι σπάει μέσα μου. Funny how the human mind works.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΩ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙ ΧΗΜΕΙΑΣ KAI ΡΟΜΑΝΤΖΟΥ

Αν δεν έχεις διαβάσει τις προηγούμενες δύο αναρτήσεις μου, πήγαινε πίσω και κάντο.

Τώρα.

Έκανα λόγο για το πώς αντικρουόμενες αποφάσεις ανταγωνίζονται η μία την άλλη σε επίπεδο νευρωνικού φορτίου (τουλάχιστον αυτή η θεωρία φαίνεται λογική έως τώρα μέσα στο κεφάλι μου) και το πώς αυτή η διαμάχη εκφράζεται, εκτός των άλλων, και στην ρομαντική έλξη.

Όταν δυο άτομα έχουν ανάλογο φορτίο έλξης αναμεταξύ των στο ίδιο χρονικό διάστημα, λέμε ότι «έχουν Χημεία». Θα μπορούσα να πω ότι όσο λιγότερες οι αναστολές έκφρασης ερωτικής συμπεριφοράς («να μην δείξω ότι θέλω πολύ»), τόσο μεγαλύτερη η Χημεία.

Τι γίνεται όμως με τις Μεγάλες Έλξεις; Ξέρεις, απ’ αυτές που πουλάνε στις ταινίες, στα τραγούδια, στα βιβλία; Η Μεγάλη Έλξη είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να «σπάσει» από ανταγωνιζόμενα νευρωνικά φορτία – ακόμα και όταν ο ένας εκ των δύο εραστών πεθάνει, ο έρωτας θα σβήσει πάρα πολύ αργα στο μυαλό του άλλου, καθώς το φορτίο θα σιγοσβήνει με το πέρασμα του χρόνου σαν τζακοκαυσόξυλα.

Και όταν η Μεγάλη Έλξη είναι αμφίδρομη, τί προκύπτει; Ρομαντικό Ειδύλλιο. Σε κάτι τέτοια λέμε ότι υπάρχει «πολύ έντονη Χημεία». Μπορεί να συμβεί, δεν είναι απίθανο.

Πόσο πιθανό είναι όμως, βασικά;

Έστω σταθερός παρατηρητής, Ερασίστρατος. Η πιθανότητα να βιώσει την Μεγάλη Έλξη ανά πάσα γυναίκα που συναντά είναι Χ, γιατί είναι και ρομαντικός (α, ναι, το Χ είναι μια σεβαστή πιθανότητα, από 0.10 μέχρι 0.20, φερ’ ειπείν. Δεν θα αναλύσουμε το Χ, γιατί θα χρειαστούμε σειρά βιβλίων ολόκληρη). Για να πετύχει όμως η Μεγάλη Έλξη και να γίνει Ρομαντικό Ειδύλλιο χρειάζεται και αντίστοιχη Μεγάλη Έλξη από την εκάστοτε γυναίκα. Κοινώς να επιτευχθεί Χημεία. Πιθανότητες; Χ/2,000, επειδή ο Ερασίστρατος έχει και κανά δυο αδύνατα σημεία στο παρουσιαστικό και την προσωπικότητά του. Α, επειδή τ’ αγόρι μας όμως είναι επιλεκτικό και με τις ηλικίες και με την απόσταση από τον χώρο διαμονής του στόχου του, το κάνουμε Χ/3,000 και Χ/4,000.

Ο Ερασίστρατος μεγαλώνει και η μοναξιά τον τσούζει. Σταματάει να είναι τόσο δύσκολος με τις γυναίκες (Χ/3,500) και έρχεται αντιμέτωπος με την μοναξιά του και αρχίζει και τα σκάει σε έναν ψυχοθεραπευτή (attaboy, Χ/2,500). Πλακώνουν και οι φίλοι του και του σκάνε κανά δυο φασιον χαστούκια και μια αποτρίχωση πλάτης κερασμένη- οκ, ας μην το ξεφτυλίσουμε, ας πούμε ότι ο Ερασίστρατος «μεγάλωσε και ομόρφυνε» (Χ/1,800).

Τι ωραία που ανεβοκατεβαίνει αυτός ο αριθμός! Σκοτώνει τον ρομαντισμό όπως του αξίζει. Μπα, ακόμα καλύτερα. Τον κάνει αυτό ακριβώς που είναι: όχι μια φούσκα χολιγουντιανή αλλά μια συνέπεια φυσικών αλλαγών, μια συνισταμένη δυνάμεων που δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μυστικισμό και πρωτόγωνο δέος.

Και ο Ερασίστρατος βγήκε παγανιά. Δεν θα βρει την γυναίκα των ονείρων του άμα κάθεται να ξύνεται όλη μέρα! Κάθε γυναικά που γνωρίζει αυξάνει τον αριθμητή του κλάσματος Χ/1,800 επειδή πολλαπλασιάζει το Χ με ολοένα και αυξανόμενα νούμερα: με 3 γυναίκες, η πιθανότητα να ζήσει τον μεγάλο έρωτα γίνεται 3*Χ/1,800, για παράδειγμα. 

Σκεφτείτε τι θα γίνει όταν θα φτάσει να έχει γνωρίσει όσες χρειαστεί για να δώσει το κλάσμα αποτέλεσμα 1. Μαντέψτε. Αν το Χ ήταν 1 (δηλαδή, αν το αγόρι μας ερωτευόταν ΚΑΘΕ γυναίκα που γνώριζε), θα έπρεπε να γνωρίσει 1,800 γυναίκες για να βρει μια που θα είχαν υψηλή Χημεία. Οπότε με ένα Χ κάπου στα 0.15, ο Ερασίστρατος έχει πολύ grinding να κάνει...

Και μετά λένε ότι η στατιστική είναι ξενέρωτη.

Μια μικρή σημείωση: όταν λέω «ο Ερασίστρατος γνώρισε πολλές γυναίκες» εννοώ τις γνώρισε, ΟΧΙ ΤΙΣ ΠΗΔΗΞΕ. Να μην λένε μετά ότι επικροτώ τις ανδρικές νευρώσεις.

Ας κάνουμε ένα άλμα λογικής εδώ και ας δούμε ποιοί δεν θα πέσουν στο κενό ωσάν τον νεαρό Neo στο Matrix. Τι χρειάζεται λοιπόν για να αυξήσουμε τις πιθανότητες εύρεσης του Μεγάλου Έρωτα; Για να το κάνω ακόμα πιο προκλητικό, ποιοί είναι οι καλύτεροι υποψήφιοι για το Οσκαρ Συναισθηματικού Διαβήτη;

1. Όσοι γνωρίζουν πολύ κόσμο. Οι κοινωνικά εύστροφοι. The more, the better.
2. Όσοι είναι αποδεδειγμένα γενικώς αρεστοί στο άλλο φύλο, δηλαδή ότι η εμφάνιση και άλλα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα φέρνουν το νευρωνικό φορτίο των «στόχων» με το μέρος τους. Όσο πιο πολύ ερεθισμό προκαλούν (είσαι μια καύλα είσαι), τόσο το καλύτερο, πιθανολογικά.
3. Όσοι δεν έχουν ένα μεγάλο μόνιμο αντίθετο από τις έλξεις φορτίο στοκαρισμένο στο κεφάλι τους: τελειομανεία, ακατόρθωτα standards και τον φόβο μην πληγωθούν. Και γενικά ΚΑΛΟ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ. ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ.
4. Προδιάθεση για να ζήσουν την Μεγάλη Έλξη: λίγο ρομαντισμό, λίγη έφεση στο δράμα, τέτοια πράγματα. Ένα ελαφρώς «πειραγμένο» φαινομενολογικό πεδίο.

Ναι αλλά έτσι θα μου πεις δεν προκύπτει ρομάντζο, προκύπτει στατιστική. Ακόμα και 2 άνθρωποι που δεν είναι ΜΟΥΝΑΡΟΙ και ΔΙΑΝΟΙΕΣ και ΠΛΟΥΣΙΟΙ και ό,τι άλλο «χρειάζεται», μπορούν να κάνουν ένα πολύ όμορφο στόρυ.

...ΤΙ ΕΙΠΑ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ ΡΕ;; Δεν είπα ότι είναι απίθανο για όλους τους υπόλοιπους να ζήσουν την Μεγάλη Έλξη, απλά λέω ότι όσοι είναι αρκετά ευλογημένοι από την φύση, αρκετά έξυπνοι να εκμεταλλευτούν την φύση αυτή και έχουν επεξεργαστεί τις νευρώσεις τους (πλαφόν, κανείς;) ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ. Εναλλακτικά, όσοι είναι αρκετά ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΟΙ και αθεράπευτα ρομαντικοί έχουν επίσης μεγάλες πιθανότητες.

Εντάξει;

ΜΑΘΗΜΑ ΗΜΕΡΑΣ:

Εσείς πόσες πιθανότητες έχετε;

Σταματήστε να περιμένετε το ρομάντζο να σας έρθει κατακούτελα και ΒΓΕΙΤΕ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ και να το ΦΤΙΑΞΕΤΕ.

Και ήρεμα, ε; Κανείς δεν ερωτεύτηκε αγχωμένος.

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ: Πόσα Ρομαντικά Ειδύλλια μπορεί να πετύχει ο Ερασίστρατος σε ολόκληρη τη ζωή του; Πόσα εσείς;

Ψυχολογικός Ντετερμινισμός: She is not that much into you.

...και ιδού γιατί το προηγούμενο κείμενο αρνήθηκε να φορέσει την κελεμπία της επιστήμης και έσκασε μύτη με τη φόρμα και την ελβιέλλα. Κάπου ήθελε να πάει, ξεκίνησε για το Μέγαρο, σκάλωσε στο πάρκο να παίζει φρίσμπι με ψιονικά σκυλιά και γάτες που είναι και ζωντανές και νεκρές ταυτόχρονα. Το θέμα δεν ήταν να πιάσουμε την ελεύθερη βούληση και να γαμήσουμε το πτώμα της για άλλη μια φορά.

Το θέμα πάει στις γκόμενες. Και όχι μόνο σε αυτές, αλλά και σε εμάς.

Παλαιότερα είχα αποφανθεί («Αγαπητέ μου σκληρέ δίσκε», κατά το «αγαπητό μου ημερολόγιο») ότι

Provided that there is sufficient romantic attraction to a certain individual, all inhibiting priorities, events and personality traits in one's life tend to decrease in their potential to prohibit behaviors stemming from that attraction....but what if this romantic attraction stems from facilitating priorities, events and personality traits? Don't we have anything else then but a private battle of wits?

Μα δεν τσινάς κάθε φορά που ένα αντικείμενο του πόθου σου σού σερβίρει το γνωστό ζυμαρικό με μια sauce a la plausible cause του στυλ «δεν ψάχνω κάτι αυτόν τον καιρό», «αξίζεις κάτι καλύτερο», «είμαι απαίσιος άνθρωπος», «σε βλέπω σαν φίλο» και λοιπές παπαριές;

Το μέρος του μυαλού σου που τσινάει λίγο πριν προφέρεις τις γνωστές παραλλαγές του ”she’s special” με την λίγο-πολύ γνωστή προφορά γκαγκαούγκαλου του Eddie Murphy στο Raw, στιγμ. 3:13

καταλαβαίνει ένα πράγμα: η επιθυμία του αντικειμένου του πόθου σου να ενδώσει έχασε τη μάχη από μια «αντίπαλη» λίστα (δες προηγούμενη καταχώρηση).

Η απόφασή της να ενδώσει δεν έχει «όχλο», δεν έχει νευροδυναμικό, ενώ η απόφασή της να μην σε αφήσει να την κάνεις βασίλισσα της ζούγκλας έχει φέρει παρέα από Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα, Ηράκλειο, έχει φέρει το σόι της ολόκληρο και με τις καραμπίνες του παππού και, α, και την προσωπική της αίσθηση γούστου.

Ενδεχομένως και να σε θέλει για φίλο, επειδή είσαι και γαμώ τα παιδιά «κατά τ’ άλλα». Ίσως να έχει μπουχτίσει με τις σχέσεις. Ίσως να μην λέει μαλακίες. Αλλά στην συντριπτική τους πλειοψηφία, Η ΓΚΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΜΑΛΑΚΙΕΣ (συνειδητά και ασυνείδητα – δεν θα βγάλουμε εμείς το φίδι από την τρύπα, στα τγέεεναααα © με τους ψυχαναλυτές). Πιθανότατα την επόμενη εβδομάδα να «είναι έτοιμη για σχέση», απλά με κάποιον άλλο.

Τώρα ξέρεις γιατί. Δεν υπάρχει αρκετό νευρωνικό φορτίο, αρκετό νευροδυναμικό μεσ’το κεφάλι της που να λέει «ΚΑΤΣΕ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΩΡΗ ΝΤΙΒΑ». Ο ανταγωνισμός νευροδυναμικού μεταξύ των clusters αναδεικνύει το ένα περισσότερο από το άλλο.

Πολύ απλά, «δεν σε γουστάρει αρκετά». Μπορεί να πονάει, αλλά είναι η αλήθεια: ούτε  εσύ γουστάρεις αρκετά εκείνη την χοντρούλα στην άκρη του μπαρ/ παρέας/ παραλίας/ εκτελεστικού αποσπάσματος. Δεν είναι αρκετή η επιθυμία σου.

Πχ.:

ΛΙΣΤΑ ΟΡΜΑΩ

Χμ, έχω καιρό να γαμ- (+10 στο νευροδυναμικό της λίστας)

Έχει και κάτι βυζγιά σαν κρεμαστούς κήπους (+4)

 (Βιολογικό ασυνείδητο) Έχει και μια ζέστη... (+1)

(Ψυχολογικό ασυνείδητο) Την λένε και Καλλιόπη, που έλεγαν και μια πρώην μου (+1)

ΛΙΣΤΑ ΒΑΣΤΑ ΜΕΓΑΛΕ

Έχει περιφέρεια ίσα με την Ομόνοια (+5 στο δυναμικό αυτής της λίστας)

Δεν μ’ αρέσουν τα μαλλιά της (+2)

(Εκλογίκευση γιατί βαριέμαι να κάνω μανούβρες) Έχω βαρύνει από τα κοψίδια (+3)

Καιρός να συμμαζευτώ (+5)

Μήπως αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος δεν είναι αρκετός για έναν άλλο; Ουχί. Δεν μίλησα ποτέ για την αυταξία, δεν έκανα λόγο ποτέ για την αξία ενός ανθρώπου ως επιβήτορα και ως σύντροφο γενικά, απλά έκανα λόγο για το φαινομενολογικό πεδίο αντίληψης της αναπαραγωγικής αξίας ετέρου (στα ελληνικά προτιμούμε να το λέμε ΓΟΥΣΤΟ) της οποιαδήποτε κοπέλας έχει τον άπεφτο.

Βέβαια, αν είσαι και ‘συ (ναι, ΕΣΥ) λίγο μουντρούχος, ε, ξεκλείδ.

Και άντε, για να το σοβαρέψουμε και για να θίξουμε και το θέμα της ευθύνης, θα κλείσω με άλλο ένα δικό μου απ’ τα παλιά:

If the case of hard determinism holds true and yet we are indeed responsible for our actions, responsibility is rendered merely a social control system that filters the dysfunctional causal chains that humanity produces; that is, we condemn and punish the actions that were meant to be harmful, thus eliminating, one way or the other, the agents that caused them; whether this social control is right or wrong, functional or dysfunctional in itself, may depend on whether the punished agent would produce another dysfunctional chain of events in the future or not. Thus, morality becomes merely crime management.